رسیدن به آسمایی: 11.2007 .17 ؛ تاریخ نشر در آسمایی :11.2007 .17

 

 جاوید فرهاد

 

کسی هیچ نگفت

برگ از شاخه که افتاد، کسی هیچ نگفت

آخر از جور تو ای باد! کسی هیچ نگفت

دل من رهگذری بود که با بقچۀ یأس

پشت در منتظر استاد، کسی هیچ نگفت

غم من قصۀ من گنجشکترین زمزمه را

لب یک پنجره سرداد، کسی هیچ نگفت

خرمن خاطره ها سوخت ولی هیچ گهی

آه از وسعت بیداد، کسی هیچ نگفت

وقتی پر بارترین عاطفه همرنگ سرود

از گلوی غزل افتاد، کسی هیچ نگفت