رسیدن به آسمایی: 11.2007 .03 ؛ تاریخ نشر در آسمایی :11.2007 .04

روزی برای خواستگاری به خانۀ یکی ازهموطنان مان رفته بودیم. وقتی خواستیم تا پسرمان رابه غلامی شان قبول کنند، مادر دختر پرید به میدان و پرسید:

ـ بچه قبول شده یا نی، پاسپورت خارجی داره یا نی؟

ـ نی ، پاسپورت داخلی داره!

ـ مودل موترش چیست؟

ـ پایکش چینایی.

ـ خانه مانه داره؟

ـ بچۀ ما آدم اجتماعی اس، درلاگر زنده گی می کنه.

ـ ریشش بودنه یی است یا دُم موشی؟

ـ هیچ کدام، دُم گوسفندی.

ـ از کدام مغازه خورد و خوراک تانه می خرین؟

ـ از" الدی".

ـ اخلاق بچه چتو است: گوشت خوراست یا سبزی خور؟

ـ کُت مُت مثل پشک.

ـ فرهنگ ای "زن گیر" شرقیس یا غربی: چاقه خوش داره یا لاغره؟

ـ والله خوارجان، بی فرهنگ است.

ـ نگفتی که بچۀ تان سیاسته می فامه یا نی؟

ـ چتو خوارجان؟

ـ ده گور تاریکی، بنیاد گراست یا لیبرال؛ دخترم تنگ بپوشه یا گشاد؟

ـ قربان سرت، میانه رو است.

ـ مه فکر خوده کدیم، برو خوارجان، بچۀ تانه ترشی پرتین!