رسیدن به آسمایی:  12.11.2010 ؛ نشر در آسمایی: 13.11.2010

نورالله وثوق

شیطانیِ آیینه ها

 

لبِ کانالِ

لبِ کانالِ اینان لال بادا
قدِ هرچه الف شان دال بادا
به حقِ مردمِ آیینه اندیش
سیاهی بی پر و بی بال بادا
...........

سریالِ سودا

ز کانالِ هوس یاری مجویید
سوایِ پستیِ ساری مجویید
ازین بازیگرِ سریالِ سودا
به جز نقشِ تبهکاری مجویید
.....

سرنای تریبون

درِ روی و ریا را باز کردی
به ریش و پشمِ لشمت ناز کردی
نشستی پشتِ سرنای تریبون
چه بیجا نغمه را آغاز کردی
........

سردی ناساز

ز نای ناکسان آواز تا چند
سخن از سردی ناساز تا چند
به رویِ مردمِ آغشته با عشق
درِ نفرت ز هر سو باز تا چند
.........

اندامِ مذهب

به خود آ و ببین رویِ خدا را
مکن شیطانیِ آیینه ها را
بریدی از چه بر اندامِ مذهب
لباسِ فتنه و کین و ریا را
.......

داری یانداری

شده فکرِ سیاهِ تو اجاری
که سازی فتنه را پیوسته جاری
مداری!! دادِ داور دار دارد
نمی دانم خبر داری نداری؟
.................

فکرِ بی لجام

به خونِ مهربانی تشنه کامی
رفیقِ هر چه فکرِ بی لجامی
نگاهِ لحظه ها دارد اشارت
که درسِ کینه توزی را تمامی
.......

به هرچه بازی و....

مکن با فطرتِ اندیشه بازی
شوی بیچاره ازاین تیشه بازی
برآرد بیخ عمرت را ز ریشه
به هر چه بازی و با ریشه بازی
.........

فرشِ هوشم

به امیدی که می آری به جوشم
همی تازی به رویِ فرشِ هوشم
به دیدارِ خداوندِ محبت
که من خونِ هم آیین را ننوشم

..........

غلامِ بی پدر

بگو از ماغلامِ بی پدررا
به پای هم مسوزان خشک و تر را
نمانده جان به جانِ سرزمینم
مزن آتش سر از نو بوم و بر را
........

دخلِ ناجوانی

کنی حتی که خرجِ مار و مورم
ز دخلِ ناجوانی دورِ دورم
محبت را به دستِ کم نگیرم
اگر چه سنگها چینی به گورم
...........

جمعه1389/8/21