رسیدن:  08.01.2014  ؛ نشر :  09.01.2014

رفعت حسینی

              زمستانی( دو )

 

زاغِ شبگونه پَر از شاخهء پُربرفِ سپیدار

                                                              پَرید

آسمان

         ابری بود .

*

 

باغ

      در پنجهء خشکیدهء روحی زمهریری

                                                   می اندیشید :

« بوی  شببو ها

        به کدامین گذرِ گُمشده در باد

                                                  سفر کرد ؟

       چی شد آوازِ بنفشه ؟

از پرستو و شقایق

                     نامه یی نیست

کوکوی فاخته پرواز نموده به سوی شاخهء بشکستهء خاموشی

چهرهء لانهء دلبندِ پرنده

رفته از یاد ِ درخت . »

 

*

 

آسمان ابری بود

باغ

    می اندیشید.

آلمان ، دو هزار وسیزده ترسایی

تحریر دوم

از گزینهء شعر منتشر شدهء :

« ذهن زخمی باد »