رسیدن به آسمایی: 21.02.2011 ؛ نشر در آسمایی: 23.02.2011
حشمت امید
نیرنگ ِ جنگ ...
سی سال به جنگیم و ازین جنگ به تنگیم
با این همه دلتنگی ازین جنگ ، به جنگیم
در چشـم جهـــان ، چهـرهء ما رنگ ندارد
در چشـم خـود اما چقـدر خوب و قشنـگیم
این مثنوی ِ ماسـت که آیینـــهء دنیــاست
ماییــم که هم شــیشه و هم طالب سنـگیم
چون رابعه ، صد رابعه بنوشـت به دیوار
اما ندهـــد ســود ، اگر عاشــــق ننگیـــــم
ما آتـش سـوزنده درین جنـــــگل ســبزیم
یک دستـه پلنگیــــم و دگـر آهــوی لنگیم
درخـــاک خـود از معجــزه تا آب ببینـــیم
یک قــوم اگـر مـاهی ، دگر قــوم نهـنگیم
تا فاجعــــهء تو و من از مـــا نشــود دور
صد بار به دامیـم و دو صد بار به چنگیم
از دهـکده و قریه دو سه خاطره برجاست
ما گمشــدهء کــوچهء هر شهـر فرنگـــیم
بر گنـج سـواریم و به صد رنج دچـــاریم
نی اهــل ِ مداوا شـده ، نی اهـل درنگـــیم
** ** **
نوامبر 2010 مونشن