رسیدن به آسمایی: 26.05.2009 ؛ نشر در آسمایی: 27.05.2009

اهدا به آموزگاران سرزمینم
نورالله وثوق

............


روز سیاه معلم




….........

بلندای شکست



بلندای شکست هر غروری

صدای بالغ سیمای نوری

اگر در کوه اگر در دشت ودریاست

کمال جلوه فصل ظهوری



................................

کودک اندیشه

معلم راز در هر چه آهست

معلم آه دلها را گواهست

پناه کودک اندیشه ام اوست

اگر چه کودکش بی سر پناهست

…...............................

قله احساس

معلم قله احساس جایت

منم غرق تماشای صدایت

سر, نا سر ور ان بی سروپا

نه می ارزد که گردد خاک پایت

….......................................

شعله

غم تو شعله ها بر پیکرم زد

چه آتشها که بر بال وپرم زد

اگرچه سوختم آتش گرفتم

هوایت بار دیگر برسرم زد

….............................



نور کمال

دلی اینجا نمی سوزد بحالت

نمی بینم کسی را در خیالت

اگرچه روز تو شب گشته اما

جهانی روشن از نور کمالت

….........................


دنیای نبرد

دلش آتشفشان هرچه درد است

دلش پامیر دنیای نبرد است

معلم در نبرد جهل و دانش

میان هرچه مردان مرد مرد است

….....................................

رهبر

معلم جز محبت را نشان نیست

معلم همنوای ناکسان نیست

نیابی رهبری چون او که هرگز

رفیق دزد ویار کاروان نیست

….................................

دوای هرچه درد

تنت آیینه ها را جان معلم

دلت خورشید زر افشان معلم

به هرجایی دوای هرچه درد ی

ولی دردت نشد درمان معم

….....................................




ظلمت اندوزی

گر از بخت سیه روزی نداری

بنای ظلمت اندوزی نداری

اگر عمری بسازی و بسوزی

سر سازش به هر موزی نداری

…..........................


همآواز

بجای محرمی رازی ندیدی

به درد خود همآوازی ندیدی

سخن از روی باز افسانه ی بود

به روی دل در بازی ندیدی

….........................

آیینه داری

دلش فکر بهاری دار ه مردم

سر آیینه داری داره مردم

دل او بهر کشف معدن عشق

هوای کنده کاری دار ه مردم

..........................



سراغ یاهو

سراغ منزل یاهو گرفتی

زعطر همدلی ها بو گرفتی

صدایی گر زنامحرم شنیدی

جوانمردانه از او رو گرفتی

…......................................


5/3/1388