رسیدن به آسمایی:26.06.2009 ؛ نشر در آسمایی: 26.06.2009
کاوه "شفق" آهنگ
وقتی کارد به استخوان می رسد، دیگر حرف روی شعر؟ یا شعار؟ ترشعات بی غمیست.
این سه پارچه "؟" را به روح ناهید ساعد، نادیا انجمن و ندا آقاسلطانی اهدا می کنم که با فریاد ِ آزادی، زمستان شکستند و رفتند.
ققنوس
هر چند هـر غـروب سر ِ دار می شــوی
در چشم ِ هر ستاره تو بیـدار می شــوی
آیـینه ُ بـه پاکی ِ روحت به دســت ِ نــور
انگیــزه ُ طـلـــوع ِ سـپـیـدار مـی شــوی
بر تشنگان ِ خسته ز فریاد ِ "عشق کو؟"
بـاران ِ فتــح ِ فـصل ِ عطشزار می شوی
در آخــریـن نگـــاه ِ تــو آغـاز ِ راه بــود
مهتـاب ِ رهـروان ِ شـب ِ تـار مـی شـوی
خفتی ولی حضور تـو فـریاد ِ قــرن شــد
در لحظـه ُ هـمیشـه، پـدیـدار مـی شــوی
تو موج پر غروری و ما ساکـن سـکوت
ما خاک می شویم و تو تکرار می شوی
چکامه ء سرخ
عروس نور به تن کرده باز جامه ُ ســــرخ
به روی جاده نوشتند عهـد نامـه ُ ســـــرخ
بـه سنگـریــز ِ حـوادث بــهـار را مطـلــــب
زمانه ایست که شعرش چکد زخامه ُ سرخ
چه عالمیست در این شه سرود ِ عزت ِ عشق
طلـوع ِ باده روان اســت در چکامه ُ سرخ
اگر چه بـاغ ِ بهــار از پـرنــده خـالـی شــد
لبالـب اســت لبش از نوای ِ چـامه ُ ســرخ
ببین کـه دشــت ِ ســحر گـرد ِ آتشیـن دارد
عروس نور به تن کرده باز جامه ُ ســرخ
نامه
ای ایمان ِ کور
با شناسنامه ُ جعلی ِ انسان
کدام موجودی؟
در سرشتت آب گندیده ُ کدامین لجنزار را پاشیده اند
که چشمانت برای زشت دیدن ِ حتی زن
و دستانت برای کشتن ِ حتی شعر طالب ترینند؟
پرنده را به تیر خواهی بست
پرواز را، هرگز
"ندا" را خواهی کشت
اندیشه را، هرگز . . .
تو در صحرایی زاده شدی
که باران از تشنگی در آن می میرد
و ندا در کوهستانی که خاکش
جز تکرار ِ قامت ِ بلند ِ شکفتن
به مرگ ایمان ندارد.