رسیدن به آسمایی: 21.12.2009 ؛ نشر در آسمایی:
22.12.2009
حمیرا نکهت دستگیرزاده
یک
پَر به آتش
رودابه!
شب رسید
یک پر
زبال روشن سیمرغ وام ده
بر آتش
دلم.
رودابه !
شهر خالی
ز آواز عاشقی است
گیسوی پر
ترانه ی خود را
بار دگر
زپنجره بر باغ برگشا
رودابه !
خسته ام
انگشتر
نشانی مادر به دست کیست؟
در کوچه
های کابل
آواز گام
کیست؟
از چشم ها
ستاره درو می کند به شب.
رودابه ،
زال کو؟
سیمرغ و
قاف کو؟
تنها تو و
منیم
بانو بیا
که زلف بر افشانیم
ما
روبروی تاریخ
سیمرغ
رفته است
دیگر کسی
به کابل ما دل نمی نهد
بانو شرار
از دل من، پَر ز دستهات
سیمرغ را
بخوان
که شب از حد گذشته است.
تنها من و
توییم
سیندخت
خفته است
کابل ولی
دلیست که بیدار است
رودابه ،
شاهدخت!
انگشتر
نشانی مادر به دست تست.
18-11-2009