05.11.2016

عمران راتب

پارکورِ ادبی پا به میدان نهاد

زنده گی در عصر کنونی، بیش از همه به واسطه دو ویژه گی، از زنده گی  در اعصار پیشین فاصله می گیرد؛

یک : غلبه دنیای مجازی بر دیگر سویه های زنده گی. نتیجه این امر، جلوگیری از هدر رفتن فرصت و زمان است و انجام کار و کردارها، در طی حداقل زمان ممکن. این یعنی: شکست زمان.

دو: لغزنده گی و سیالیت زنده گی. زنده گی امروزی، شکل کلاف سردرگمی را به خود گرفته است که انصافن نه می توان برای آن مبدایی تعیین کرد و نه مقصد از قبل معلوم است. شاید هدف فقط رفتن است، دویدن؛ رسیدن (به کجا؟)، حرفی نیست. منتها نباید ماند، نمی توان ماند.

جمع منطقی این دو مورد، می شود پس انداز کردن زنده گی، یعنی «پارکور»: پشت سر گذاشتن موانع با حرکت روشمند و زیرکانه. یعنی آنچه که واقعیت عصر ماست و باید آگاهانه به سراغ آن رفت.

پارکور نمادی است از تلاش و تقلای انسان در هر زمانی، به خاطر رهایی خودش از قید ماندن در روزمره گی و صغارت فکر و اندیشه. تقلایی متفاوت، گام برداشتن به یاری اندیشه. شاعر و نویسنده خوب و پرتلاش ما، زینت نور عزیز، با ایجاد سایت «پارکور ادبی» زمینه این تقلا را برای ما فراهم کرده است. پارکور ادبی، زبان روایی ماست. نمی توان موانع را عبور کرد، مگر این که با روایت آن ها، جان خود را از آن بار سنگین، سبک نمود.از  صاحبان قلم و تفکر و یاران متن و اندیشه و از آن جمله عبیدی گرامی و خوانندگان سایت وزین «افغان آسمایی» می خواهم در کنار دیگر سایت ها و نشریات که هر یک کار ویژه و باارزشی می کنند و ما نیز سخت بدان ها نیاز داریم، در معرفی سایت «پارکور ادبی» سهم بگیرند، برای سایت بنویسند و بخوانند.

این اقدام بنیادی برای جامعه فرهنگی-ادبی ما و به خصوص برای زینت نور گرامی، فرخنده باد.


ورود به سایت پارکور