رسیدن به آسمایی: 21.03.2010 ؛ نشر در آسمایی: 21.03.2010

 

صالحه وهاب واصل

بهار


بهـار رسیــــــد ولی گلستـــــــان بیـــرنگ اســــت
چمـن ز گــرد و غبــــــار شقــــــاق دلتنــگ است
بــــرای حفــظ فضــــــائی که گلشنـش بایـــــــــــد
نسیـــم با شفق ســــــرخ صبـــــح در جنــگ است
گلی که سر ز بـــر خاک تیــــــره بیـــــرون کــرد
ز رنگ و بـو ،بـه گل یـأسء غــــم هماهنگ است
بــرای غنچـــــهء شـــــاد ء که لب گشایـــد هنـــوز
دل زمینیـــــکه راحت نـــــدیـــــده بس تنـگ است
گـلاب و لالــــــه وسنبـــــــل، شبــو و یــــــاسمنش
بــرای گلشن ویــرانـــــه گشتــــــه، یکرنگ اســت
تمــــام بــــاغ بـــــود فخـــــــر گلستــــــان امـــــــا
گلی که خـــار خلـــــد زیر پــــا، از آن ننگ اســت
بخـــــون داغ دل لالــــــــه شست وشــو کـــردنــــد
به چشـــــــــم وحشت شیر پای آهوان لنــــگ است
بهـــــــار نغمــه نـــــدارد زشعـــر میتـــــرســــــــد
صدای مرغ بهـــــاری خمـــوش از سنـــــگ است
بیــــار «واهب» از آن ســـرزمین عشــق و وفــــا
بهـار وحدت و صلحی که عـــــاری از جنگ است

20-03-2010
هالند