رسیدن به آسمایی: 27.01.2010 ؛ نشر در آسمایی: 30.01.2010

سید همایون شاه «عالمی»
 

ره ِ آزاده گی

 

چه ستم هایی که در گردش دوران دیدم
مه و خورشید و فلک را همه رقصان دیدم
تا به هم مژه زدم رفت حبابم به فنا
مدت ِ عمر مگو خواب ِ پریشان دیدم
روزگاری به فراموشی ِ طفلانه گذشت
در جوانی اثر ِ ریزش ِ باران دیدم
یک زمان رفت به آموزش و شاگردی ما
عشق آمد همه این زنده گی ویران دیدم
قسمتی عمر به نقاشی و تصویر گذشت
خویش را بی وطن و بیسر و سامان دیدم
کرده ام تجربه من دوستی و دشمنی را
سردی و گرمی ِ این دیر فراوان دیدم
دمی آهنگ کشیدم ز دل ِ واله ی خویش
می و مطرب همه در مجلس ِ مستان دیدم
یک زمان از دهنم شد سخن ِ حق بیرون
تا بهم خورد مژه میله ی زندان دیدم
عمر ها خاک ره ِ خلق خدای ام به خدا
خالق ِ خویش به هر حال نگهبان دیدم
خصم کردند به من مردم بیرحم ِ حسود
با دل ِ ساده ی خود دشمنی آسان دیدم
هر کرا دست گرفتم ز ره ِ مردی خویش
پای در بند فتاد اشک ِ پشیمان دیدم
هر کرا گلبن ِ گل داده محبت کردم
لیک پاداش ِ همه خار ِ مغیلان دیدم
زیور ِ خویش ز آداب و حیا میجستم
نیش ِ مردم بدل ِ خویش چراغان دیدم
حاجت ِ روزی همه بر در ِ خالق بردم
شکر ِ ایزد بخدا این همه چندان دیدم
خم شده قد اگرم زآنکه فروتن زیستم
فتنه ی ِ کبر و هوی دشمن انسان دیدم
دولت عشق مساعد شده در چنگ منست
هر چه دیدم ز شکر خوانی یزدان دیدم

علم جستم ز جهالت همه در شام سیاه
آفتاب ِ هنر و علم به قرآن دیدم
شاعر ِ عشق شدم زآنکه غنیمت شمرم
هر کجا عالم و دانای سخندان دیدم
بشکستم سر ِ دیوار ِ تعصب ز خرد
خوب و زشتند همه گبر و مسلمان دیدم
هیچ یک ملتی را خورد ندیدم نه حقیر
هر که از شخصیت ِ خویش نمایان دیدم
گر سخن چین بمن گفت سخنهای رکیک
شیطنت را همه با دیده ی پنهان دیدم
مشکل افتاد به من رسم و ره ِ فتنه گری
این رهم چپ که نمودم همه آسان دیدم
سخن ِ راست بگفتم چو بشد انجمنی
شش جهت لطف بیامد همه احسان دیدم
تشنه ی خون من آمد اگرم پست ِ لعین
خویش از لطف خدا در صدف جان دیدم
در توکل بشکستم سر ِ هر مشکل را
ره ِ آن قلّه ی شمشاد بیابان دیدم
سر و جانم به فدای ره ِ آزاده گی ام
زیر ِ تیغ آمده این سر که بفرمان دیدم
دولت عشق (همایون) و مبارک بادا
توشه ی راه از این آمده ارزان دیدم


27 جنوری 2010م
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان